ทะเลสาบ

สปีชีส์ HAB ผลิตไฟโคท็อกซิน ซึ่งเป็นสารเคมีที่มีศักยภาพซึ่งผลิตโดยสิ่งมีชีวิตสังเคราะห์แสง ซึ่งสามารถเคลื่อนผ่านใยอาหารในน้ำได้หลายระดับในขณะที่พวกมันสะสมและถูกถ่ายโอนจากเหยื่อไปยังผู้ล่า Sentinel หรือ indicator สามารถให้ภาพรวมของสารปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมได้ นักวิจัยจากสถาบันสมุทรศาสตร์ Harbour Branch ของมหาวิทยาลัย Florida Atlantic ร่วมมือกับ Florida Institute of Technology และ University of Connecticut เป็นคนแรกที่วัดความเข้มข้นของไฟโคทอกซินหลายชนิดในฉลามหัวบาตร (Carcharhinus leucas) ในทะเลสาบแม่น้ำอินเดีย ซึ่งเป็นปากแม่น้ำที่มีความสำคัญระดับประเทศ . ในการศึกษาก่อนหน้านี้ นักวิจัยของ FAU Harbour Branch ได้ยืนยันคุณค่าของ Indian River Lagoon ในฐานะแหล่งอนุบาลฉลามหัวบาตรที่มีความสำคัญต่อการอยู่รอดและการเพิ่มจำนวนของฉลามหัวบาตรชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา มลพิษทางน้ำของมนุษย์ได้ทำลายความสมบูรณ์ทางชีวภาพของทะเลสาบ ซึ่งอาจลดระดับลงอย่างต่อเนื่องหากมลพิษทางสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ยังคงดำเนินต่อไป สำหรับการศึกษาในปัจจุบัน นักวิจัยวัดความเข้มข้นของไฟโคทอกซินในตัวอย่างที่รวบรวมจากฉลามหัวบาตร (อายุน้อย) 50 ตัวที่จับได้ในทะเลสาบแม่น้ำอินเดียระหว่างปี 2018 ถึง 2020 พวกเขาใช้โครมาโตกราฟีของเหลวประสิทธิภาพสูงพิเศษ/แมสสเปกโตรเมตรีแบบตีคู่เพื่อวัดสารพิษในลำไส้ของฉลาม เนื้อหาพลาสมา (เลือด) และตับ ผลลัพธ์ที่ตีพิมพ์ในวารสารScience of the Total Environment บ่งชี้ ว่าสารไฟโคทอกซินหลายชนิดในทะเลสาบแม่น้ำอินเดียนั้นแพร่หลายหรือคงอยู่ถาวรในสิ่งแวดล้อม การวิเคราะห์ตัวอย่าง 123 ตัวอย่างแสดงให้เห็นถึงการมีอยู่ของไฟโคท็อกซินหลายตัว (ไมโครซีสติน, โนดูลาริน, เทเลโอซิดิน, ไซลินดรอสเพอร์มอปซิน, กรดโดโมอิก, กรดโอคาดาอิก และเบรฟทอกซิน) ในตัวอย่างฉลามหัวบาตร ตรวจพบความเข้มข้นสูงสุดของสารพิษส่วนใหญ่ในตัวอย่างเนื้อหาในลำไส้ โดยเน้นย้ำว่าการได้รับอาหารเป็นกลไกสำคัญในการถ่ายโอนสารพิษไปยังฉลามหัวบาตรในระบบ "การมีอยู่ของไฟโคท็อกซินหนึ่งตัวหรือมากกว่าใน 82 เปอร์เซ็นต์ของฉลามหัวบาตรที่สุ่มตัวอย่างในการศึกษาของเราและเหยื่อของพวกมัน ชี้ให้เห็นถึงภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นจากสาหร่ายที่เป็นพิษต่อระบบนิเวศของทะเลสาบแม่น้ำอินเดียและประชากรมนุษย์โดยรอบที่อาจกินเหยื่อชนิดเดียวกัน" กล่าว Michelle L. Edwards ผู้เขียนที่เกี่ยวข้อง อดีตช่างเทคนิคภาคสนาม และนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาด้านวิทยาศาสตร์ทางทะเลและสมุทรศาสตร์ที่ FAU Harbour Branch นอกเหนือจาก brevetoxin สารพิษที่ตรวจพบทั้งหมด (microcystin, nodularin, teleocidin, cylindrospermopsin, domoic acid, okadaic acid) มีอยู่ในตัวอย่างพลาสมา Matt Ajemian, Ph.D., อาวุโสกล่าวว่า "เนื่องจากระบบนิเวศของพวกมันภายใน ทะเลสาบ แม่น้ำอินเดีย รวมถึงที่อยู่อาศัยในช่วงวัยเด็กและการใช้พื้นที่ที่แตกต่างกันในภูมิภาค ฉลามวัวในระบบจึงทำหน้าที่เป็นสายพันธุ์ที่เหมาะสมในการสำรวจสารพิษ" Matt Ajemian, Ph.D., อาวุโสกล่าว ผู้เขียน ผู้ช่วยศาสตราจารย์วิจัย และผู้อำนวยการ The Fish Ecology and Conservation Lab ที่ FAU Harbour Branch "นอกจากนี้ ลักษณะเชิงบูรณาการของการใช้เนื้อหาในลำไส้ของสัตว์นักล่าระดับบนเพื่อประเมินการมีอยู่ของสารพิษ ทำให้เราสามารถระบุสารพิษในสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำหลายชนิด เช่น ปลากระเบน ปลาดุก และปลากระบอก" สัตว์พาหะที่สำคัญชนิดหนึ่งในการถ่ายโอนไฟโคทอกซินไปยังฉลามหัวบาตรในทะเลสาบแม่น้ำอินเดียคือเหยื่อที่สามารถระบุตัวได้บ่อยที่สุดในการศึกษา: ปลากระบอก ในความเป็นจริง 60 เปอร์เซ็นต์ของเนื้อหาในลำไส้ที่ระบุ microcystin มีปลากระบอก “ปลากระบอกกระจายไปทั่วทะเลสาบแม่น้ำอินเดียและอพยพไปยังพื้นที่นอกชายฝั่งเพื่อวางไข่ระหว่างเดือนกันยายนถึงธันวาคมของทุกปี ซึ่งเป็นรูปแบบที่คล้ายคลึงกับการเคลื่อนไหวนอกชายฝั่งตามฤดูกาลของฉลามหัวบาตรหนุ่มที่ใช้เวลาในพื้นที่นอกชายฝั่งระหว่างเดือนตุลาคมถึงมีนาคมของทุกปี” เอ็ดเวิร์ดส์กล่าว . สารพิษส่วนใหญ่ถูกตรวจพบในตัวอย่างที่เก็บจากทั้งสามภูมิภาคของทะเลสาบแม่น้ำอินเดีย (เหนือ กลาง ใต้) และในช่วงฤดู ​​"เปียก" และ "แห้ง" ทั้งๆ ที่ฉลามหัวบาตรมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในพื้นที่เฉพาะ ด้วยการใช้พื้นที่ตามฤดูกาลที่หลากหลาย เช่น การเคลื่อนตัวของพื้นที่นอกชายฝั่ง Ajemian กล่าวว่า "สารไฟโคท็อกซินจำนวนมากสามารถคงอยู่ในสิ่งแวดล้อมได้หลังจากหมดช่วงการบานของสาหร่ายที่เป็นอันตราย" "ทั้งไมโครซิสตินและกรดโดโมอิก ซึ่งเป็นสารพิษต่อระบบประสาทชนิดกรด ซึ่งเป็นสารพิษที่ตรวจพบบ่อยที่สุดที่เราพบในฉลามหัวบาตรในการศึกษาของเรา สามารถดูดซับตะกอนและอาจถูกสิ่งมีชีวิตหน้าดินกินเข้าไปหรือแขวนลอยอยู่ในน้ำได้ สิ่งนี้ ทำให้การติดตามระยะเวลาของการสัมผัสกับสารพิษเหล่านี้เป็นเรื่องท้าทายอย่างมาก" ความเข้มข้นของเนื้อหาในลำไส้ที่สูงขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อเยื่ออื่นๆ ของฉลามบ่งชี้ว่า แม้ว่าฉลามหัวบาตรที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบแม่น้ำอินเดียอาจได้รับสารพิษไฟโคทอกซินบ่อยครั้ง แต่พวกมันอาจไม่สะสมสารพิษเหล่านี้เมื่อเทียบกับสายพันธุ์ที่มีโภชนาการต่ำกว่า "การวิจัยเกี่ยวกับศักยภาพในการสะสมในเนื้อเยื่อฉลามอื่น ๆ ที่ไม่ได้สุ่มตัวอย่างในการศึกษาของเราอาจรับประกันได้" เอ็ดเวิร์ดส์กล่าว ตามที่ Ajemian พวกเขาเพิ่งขีดข่วนพื้นผิวว่าการสัมผัส HAB หมายถึงอะไรสำหรับฉลามวัวในทะเลสาบแม่น้ำอินเดีย Ajemian กล่าวว่า "นี่เป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญในการพัฒนาพื้นฐานที่สำคัญ ในขณะที่เราติดตามการตอบสนองของสัตว์เหล่านี้ต่อ HABs ต่อไปในอนาคต" Ajemian กล่าว