ให้ความรู้เกี่ยวกับงู

เป็นเวลาหลายทศวรรษที่นักวิทยาศาสตร์คิดว่าพิษของสัตว์เป็นสภาพแวดล้อมที่ปลอดเชื้อโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเต็มไปด้วยสารต้านจุลชีพ ซึ่งเป็นสารที่สามารถฆ่าแบคทีเรียได้ อย่างไรก็ตาม หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใหม่จากงานวิจัยที่นำโดยรองศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์เซลล์และโมเลกุลแห่งมหาวิทยาลัย Northumbria, Sterghios Moschos และนักชีววิทยาด้านพิษอย่าง Steve Trim ผู้ก่อตั้งและ CSO ของบริษัทเทคโนโลยีชีวภาพ Venomtech ได้แสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่กรณี ผลงานที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์Microbiology Spectrum ในวันนี้ แสดงให้เห็นว่าจุลินทรีย์ปรับตัวได้อย่างไร การศึกษานี้แสดงหลักฐานทางพันธุกรรมและวัฒนธรรมที่ชัดเจนว่าแบคทีเรียไม่เพียงแต่สามารถอยู่รอดได้ในต่อมพิษของงูและแมงมุมหลายชนิดเท่านั้น แต่ยังสามารถกลายพันธุ์เพื่อต่อต้านของเหลวที่มีพิษซึ่งฉาวโฉ่ซึ่งก็คือพิษ ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของสัตว์มีพิษกัดอาจต้องได้รับการรักษาด้วย ไม่ใช่แค่ยาต้านพิษเพื่อจัดการกับสารพิษที่สะสมผ่านการกัด การเผยแพร่ผลการศึกษาดังกล่าวมีขึ้นหลังจากข่าวที่ว่าพลังการวิจัยของมหาวิทยาลัย Northumbria เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยผลจาก Research Excellence Framework (REF2021) แสดงให้เห็นว่ามหาวิทยาลัย Northumbria มีอันดับพลังการวิจัยเพิ่มขึ้นมากที่สุดในบรรดามหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักร การจัดอันดับอำนาจการวิจัยเพิ่มขึ้นเป็น 23 จากก่อนหน้านี้เพิ่มขึ้นเป็น 50 บางในปี 2014 จาก 80 ในปี 2008 ทำให้ Northumbria เป็นผู้เพิ่มขึ้นมากที่สุดในภาคส่วนในการจัดอันดับอำนาจการวิจัยเป็นครั้งที่สอง ท้าทายความเชื่อของการฆ่าเชื้อด้วยพิษ เพื่อแก้ปัญหาช่องว่างในการวิจัย ดร. มอสโชสและเพื่อนร่วมงานได้ตรวจสอบพิษของ งู 5 ชนิดและแมงมุม 2 ชนิด "เราพบว่างูและแมงมุมพิษทั้งหมดที่เราทดสอบมี DNA ของแบคทีเรียอยู่ในพิษของพวกมัน" ดร. มอสโชสอธิบาย "เครื่องมือวินิจฉัยทั่วไปไม่สามารถระบุแบคทีเรียเหล่านี้ได้อย่างถูกต้อง - หากคุณติดเชื้อเหล่านี้ แพทย์อาจให้ยาปฏิชีวนะที่ไม่ถูกต้องแก่คุณ ซึ่งอาจทำให้อาการแย่ลงได้ "เมื่อเราจัดลำดับดีเอ็นเอของพวกมัน เราระบุแบคทีเรียได้อย่างชัดเจนและพบว่าพวกมันกลายพันธุ์เพื่อต่อต้านพิษ นี่เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาเพราะพิษเปรียบเสมือนค็อกเทลของยาปฏิชีวนะ และมันก็เหนียวแน่นกับพวกมัน คุณอาจคิดว่าแบคทีเรียจะไม่ทน โอกาส ไม่เพียงแต่พวกเขามีโอกาสเท่านั้น พวกเขาเคยทำมาแล้ว 2 ครั้งโดยใช้กลไกเดียวกัน” ดร. มอสโชสกล่าวเสริม "เรายังทดสอบการดื้อยาโดยตรงของเชื้อ Enterococcus faecalisซึ่งเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ของแบคทีเรียที่เราพบในพิษของงูเห่าพ่นพิษคอดำ เทียบกับพิษของตัวมันเอง และเปรียบเทียบกับการแยกตัวของโรงพยาบาลแบบดั้งเดิม: โรงพยาบาลที่แยกได้ไม่ทนต่อพิษที่ ทั้งหมด แต่เชื้อทั้งสองของเราเติบโตอย่างมีความสุขในความเข้มข้นของพิษสูงสุดที่เราสามารถพ่นพิษใส่พวกมันได้" ผลกระทบต่อการรักษาทางคลินิก การบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับการถูกสัตว์กัดมีพิษเกิดขึ้นปีละ 2.7 ล้านราย ส่วนใหญ่เกิดขึ้นทั่วแอฟริกา เอเชีย และละตินอเมริกา ในจำนวนนี้ เชื่อกันว่า 75% ของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อจะเกิดการติดเชื้อในเนื้อเยื่อที่ได้รับสารพิษพิษ โดยมีแบคทีเรียEnterococcus faecalisเป็นสาเหตุของโรค ก่อนหน้านี้เคยคิดว่าการติดเชื้อเหล่านี้เป็นผลมาจากการมีบาดแผลเปิดจากการถูกกัด ตรงข้ามกับแบคทีเรียที่ทำให้เกิดการติดเชื้อซึ่งมาจากพิษของมันเอง นักวิจัยกล่าวว่าการศึกษาของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงความจำเป็นที่แพทย์จะต้องพิจารณาการรักษาเหยื่อที่ถูกงูกัด ไม่ใช่แค่การทำลายเนื้อเยื่อเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการติดเชื้อด้วยโดยเร็วที่สุด สตีฟ ทริม จาก Venomtech กล่าวเพิ่มเติมว่า "ด้วยการสำรวจกลไกการดื้อยาที่ช่วยให้แบคทีเรียเหล่านี้อยู่รอด เราสามารถค้นพบวิธีใหม่ๆ ในการโจมตีการดื้อยาหลายชนิด โดยอาจผ่านวิศวกรรมเปปไทด์พิษต้านจุลชีพ"