ทฤษฎีบิกแบงพลังงานและสสาร

ตามทฤษฎีบิกแบง พลังงานและสสารในขั้นต้นมีความหนาแน่นน้อยลงเมื่อเอกภพขยายตัว หลังจากการขยายตัวอย่างเร่งเริ่มต้นที่เรียกว่ายุคเงินเฟ้อที่เวลาประมาณ 10 −32วินาที และการแยกของแรงพื้นฐาน ทั้งสี่ที่รู้จักกัน เอกภพค่อยๆ เย็นลงและขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ปล่อยให้อนุภาคย่อยของอะตอมและอะตอม อย่างง่าย ก่อตัวขึ้น สสารมืดค่อยๆ รวมตัวกันก่อตัวเป็น โครงสร้างคล้าย โฟมของเส้นใยและช่องว่างภายใต้อิทธิพลของแรงโน้มถ่วง เมฆไฮโดรเจนและฮีเลียม ขนาดยักษ์ค่อยๆ ถูกดึงไปยังสถานที่ที่สสารมืดมีความหนาแน่น มากที่สุด ก่อตัวเป็นกาแลคซี ดวงดาว และทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นในปัจจุบัน จากการศึกษาการเคลื่อนที่ของกาแล็กซีพบว่าจักรวาลประกอบด้วยสสารมากกว่าวัตถุที่มองเห็น ดวงดาว กาแล็กซี เนบิวลา และแก๊สระหว่างดาว สสารที่มองไม่เห็นนี้เรียกว่าสสารมืด จักรวาล ( ความมืด หมายความว่ามี หลักฐานทางอ้อมที่ชัดเจนมากมายว่ามันมีอยู่จริง แต่เรายังไม่ได้ตรวจพบโดยตรง) แบบ จำลอง ΛCDMเป็นแบบจำลองเอกภพที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางที่สุด มันแสดงให้เห็นว่าเกี่ยวกับ69.2% ± 1.2%ของมวลและพลังงานในจักรวาลเป็นพลังงานมืดซึ่งมีหน้าที่ในการเร่งการขยายตัวของอวกาศและประมาณ25.8% ± 1.1%เป็นสสารมืด [18]สสารธรรมดา ( แบริออนิก ) จึงเป็นเพียงสสารเท่านั้น4.84% ± 0.1%ของจักรวาลทางกายภาพ [18]ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ และเมฆก๊าซที่มองเห็นก่อตัวขึ้นเพียง 6% ของสสารธรรมดา [19]